Çocuklar ebeveyn olunca…

Geçen hafta sonu bir çılgınlık yapalım dedik. Üç hafta önce Leon'un aklına gelmişti. Bir akşam tıpkı bizim gibi canı estiği zamanda yatağa girmek istemişti. Hain anne olarak, eğer rollerini sadece akşam değil, sabahtan itibaren değiştirmek şartıyla ok demiştim. Çocuklar bunu anında kabul etmişlerdi. Çocuklar o güne dört gözle, eşim ise şüpheyle bekliyordu.Ve sonra bu büyük gün geldi…

Çocuklar o kadar heyecanlıydı ki sabahın köründe kalkıp köpekleri çıkartmaya başladılar. Olsun, erken olsun, yorulsunlar, o zaman akşam da erken uyuyacaklar dedik. Babalarının yardımıyla tüm köpekleri çıkarttılar. Hava yağmurlu olduğu için hepsinin patilerinin de silinmesi gerekiyordu. Eh, bunu tam olarak yapamayınca yerler battı ve “anne Leon” yerleri sildi. Hoşuma gitmediğini söyleyemem!

Sıra geldi köpeklerin mamasına. Daima revaçta olan bir iş olunca evdeki işleri beklemeye alındı. Beni evde tek başına bıraktılar! Bana çocuk rolü düştüğü için buna tabi ki iyice itiraz ettim. Eşim de bunu yapmasında ne tür tehlikeler yattığını anlattı. Yine de yalnız bıraktılar. Ama “anne Leon” en azında bir kere benim iyi olup olmadığına kontrol etmeye geldi.

Evdeki köpeklere mamayı “baba Luka” verirken “anne Leon” üst kattaki işleri halletti. Yatakları yaptı ve yeri süpürdü. Ancak “baba Luka” mama verme işini tek başına yapamayacağına ve abisini beklemeye karar verince süpürme işi benim asla yapamayacağım bir hızda yapıverildi.

İşler kahvaltıya gelince “baba Luka” artık yorulduğunu ilan edip babalıktan istifa edecekti. Biz tabi ki tıpkı Leon ve Luka'nın bazen yaptıkları gibi işlerin bu kadar uzun sürmesinden şiddetle şikayetçi olduk ve artık kahvaltı istediğimizi söyledik. Karnımız açtı! Tipik küçük çaplı bir aile krizinden sonra “anne Leon” süpürmeye başladı, “baba Luka” da kahvaltı hazırlamaya geçti. Eh, işler biraz hızlansın diye ben süpürme işini üstlendim. Nasıl olsa çocukların yardım etmesi güzeldi…

Günümüzün büyük bir bölümü futbol ve arkadaşlarıyla oynamakla geçtikten sonra aç halimizle eve döndük. Ama önce evdeki köpekler bekliyordu bizi. “Anne Leon” babasıyla güzel bir şekilde köpekleri çıkarttı ve patilerini sildi tekrar. Ardından bir soruyla beni şaşırttı "çocuklar, aç mısınız?" - hem de nasıl! Maalesef sadece önceki günden kalan makarnalar sofraya konuldu. Ama olsun, sofrayı gene “anne Leon” kurdu. Akşam için sabırsızlanıyordu.

"Yukarıda daha asman gereken çamaşır var anne Leon" diye habercisi oldum yemekten sonra. "Off poff çamaşır" diyen Leon koltuğa uzandı "önce biraz dinlenmem gerekiyor". İşte şimdi kaytaracak diye düşündüm. Ama yanılmışım! Bir dakika geçmeden koltuktan fırladı "çamaşırları asalım şimdi hadi gel bebek Regina" Demek ki öyle yapıyormuşum. Gerçekten öyle mi yapıyorum? Tam emin değilim, ama benziyor sanki... Tabi ki bebek demiyoruz, ama gerisi sanki ben de olabilirim.

Bir arada kardeşiyle arasında geçen diyalog beni gülümsetti. “Anne Leon”'a yukarıda çamaşır asmakta yardım ediyordum ki, Leon aşağıya seslendi "baba Luka” ne yapıyorsun?" Luka'dan gelen cevap "bisküvi yeme işi yapıyorum sen yukarıda o iş yaparken. Anlaştık mı?" Leon'dan cevap "ok, anlaştık". Çocuklarımızın hareketleri veya diyaloglarında kendimizi gördük mü dersin? Tabi ki! Her zaman değil, "tıpkı bizim gibi" demem, ama bazen yutkunduğumu da etraf etmeliyim.

Akşam üstü uzun bir banyonun ardından çocuklar yatma vaktimizin geldiğine karar verdi. Yatakta bize kitap okudular. Acıktım deyince Luka bana sandviç hazırlayıp getirdi. Herhalde hayatımda yediğim en lezzetli sandviçlerden bir tanesiydi. Sonra aşağıya indiler. Kuzucuklarımız misafir odasında yatağa yastıklar ve battaniyelerle yatak hazırlamışlardı bile. Güya orada yatıp kayıttan Thomas vs dizileri seyrederken uyuya kalabilirlermiş. Ama daha önce evin tüm jaluzilerini indirmeyi ihmal da etmediler. Bir saat sonra aşağıya indiğimde Luka çoktan uyumuştu. Bir saat daha geçtikten sonra Leon’a “bu kadar yeter mi dersin?” sorduğumda o da artık uyumak istedi.

İkisiyle gerçekten gurur duydum. Luka işlerin yarısını kaytardıysa da Leon akşam orada yatarak televizyon izleyebilmesi için gün boyunca yapılması gereken işleri itiraz etmeden yaptı.Hoş olmayan tek nokta, her üç günde bir ne zaman bir daha anne baba olabileceklerini sormaları…

------------------------------

Hayatımda çok zevk aldığım şeylerin arasında bu blogum, Alternatif Anne, Martı Dergisi ve Radikal Blogdaki yazılarım geliyor. Bunun dışında beğendiğim veya paylaşmaya değer gördüğüm her şeyi başta Facebook hesabımdan takip edebilirsin.

Facebook: Xlargeaile veya ben
Google+ sayfamız: Xlargeaile
Twitter: @xlargeaile
Instagram: @xlargeaile

Pinterest: xlargeaile