Çocuklar kışın neden hep hasta?

Bu aralarda gene hastayız. Geçen sefer gibi Luka başladı. Bir gün ishal olduktan sonra ateşlendi ve halsiz düştü. Ertesi gün ben onu takip ettim ve ardından da Leon. Hepimiz yeni iyileştik Luka bu sefer ateş ve öksürükle yatağa düştü. Arkasından ben de...

3 nesil olunca...

Geçen haftayı Almanya’dan gelen anneannemiz ve dedemizle geçirdik. Çocukları belli bir yaşa geldikten sonra bu benim için zor bir süreç olmaya başladı. Bir anda kendimi dörde bölmek zorunda hissediyorum ve tüm çabalarıma rağmen hem kimse memnun değil hem de her şeyin suçlusu ben çıkıyorum…

Hayatımızdaki devrim; çocuklar

Martı Dergisi için çocuklar hayatımızı nasıl değiştirdiklerini anlattım. Kasım 2013 sayısında çıkan başka yazıları bu linkte online formatında okuyabilirsin. Bilgisayarına indirmeyi tercih ediyorsan, Martı Dergisini pdf olarak bu linkten indirmen mümkün. 

Sinema ve tiyatroya gitmek, lokantada romantik bir akşam yemeği yemek veya arkadaşlarla eğlenmek.. Bunlar bir çift, ebeveyn olunca hayatındaki değişikliklerinin sadece bazıları. Yaşam temelden değişiyor çünkü! Nasıl mı? Kimsenin bahsetmediği o devrimi ben anlatayım...

Tüm gün ya da sadece iş dönüşünde, çocuğuyla ilgilenen anne ve baba ilk bir kaç yıl için dünyadan resmen kopuyor. Uykusuz geçen geceler sık olmaktan seyrek olmaya doğru bir eğilim gösterse de, yine de yıllar sürer ya da en azından sana öyle gelir. 

Kesin olan tek şey: hiç bir şeyin planlandığı gibi gitmemesi

Ailemizin küçük evreninde her gün kargaşa ön planda yerini alıyor. Hiçbir şeyin planladığımız gibi gitmemesine ayak uydurmaya çalışıyoruz işte. Hele hafta sonu annemlerin Almanya’dan gelecek olmaları durumu kolaylaştırmıyor. Her zamankinden daha fazla yetişmem gereken işlerin olduğu fikrine kapılıyorum çünkü.

Aslında her şey Leon doğunca başlamıştı. O zamana dek günlerimi çok ta güzel planlayabiliyordum ve planları aksatan tek şey İstanbul’daki trafik olmuştu. Leon’un doğumuyla birlikte daha önce hiç dikkat etmediğim kişiler bir anda hayatımda önemli bir yer edinmeyi başladılar. Nasıl? neden? Mükkemel zamanlama desem, bu sana tanıdık geliyor mu?

7/24 anne olmak eski kafalı ve modası geçmiş mi?

Alternatif Anne için tam gün annelik, anne olmanın dışında nasıl bir duygu olduğunu anlatmaya çalıştım. 28.10.2013'te yayımlanan yazım: 

7/24 anne olmak; eski kafalı ve modası geçmiş mi? Yoksa çocuk için en iyisi mi? Bir kadın bugün anne olunca doğumdan bir kaç ay sonra işe dönmesinin normal olduğu düşünülüyor. Bu öyle normal bir durum olmuş ki, çocuğu için işinden ayrılıp evde kalmaya karar veren bir kadına neredeyse eski kafalı olarak bakmaya başlandı. Ben, bilinçli olarak iş hayatına dönmemeye karar veren, nesli tükenmekte olan kadınlardanım...

Atlayalım!

Leon ve Luka'nın gözleri parlamayı başlayınca demek ki bir sonraki yaramazlık kapıda! Daha akıllarına bir şey gelmeden dikkatlerini başka yere çekmek en iyisi bu durumda. Uzağa atlama oyunu bunun için biçilmiş kaftan gibi.

Sosyal kavramlar nasıl geliştirilir?

4-5 yaş arasındaki erkek çocuğun “dönemi”ne has davranışlarının üçüncü ve artık son bölümüne geldim. Leon’un bazen (tıpkı bu sabah gibi) oldukça çekilmez ve bizi zaman zaman çaresi de bırakan davranışlarının nedenini öğrenmek, bana onu anlamam konusunda çok yardımcı olmuştu. Ama iş henüz bitmedi…

Çok, çok, daha çok!

Dün anlattığım hareketlilik erkek çocukların dillerine de vuruyor sanki. Leon susmuyor. Sanki nefes almadan konuşuyor. Geçen gün dikkat ettim, evden çıktığımız andan anaokuluna girene kadar olan 10 dakikalık yolumuzda 2 saniye için olsa bile susmadı. Luka bana bir şey söylemek için çabalıyordu ama nafile. Leon’un anlatmalarının sonu bir türlü gelmedi. Tıpkı soru sorması gibi. Tam “neden” dönemini atlattık gibime gelirken tam hızla bir daha içine girdik. Hem de nasıl!

5 yaş sendromu mu?

Pazartesi günü dediğim gibi Leon ve Luka’nın hareket etme ihtiyacı bu aralar müthiş. Bugünkü yazıyı yazdığım sabahı mesela Leon kalkar kalmaz başladı. Durmak bilmeksiniz sağa sola koştu, koltuğa geçip ayakta zıpladı, eşyaları bir yere kaldırırken havada uçuştu. Kötü bir niyeti yoktu, dağıtmak da istemiyordu. Tam aksine aslında kaldırmaya çalışıyordu. Ama inanılmaz hareketliliği yüzünden sadece kıyafetlerin yarısı hedeflenen yere vardı, kalanlar yine yerdeydi. Haftanın çoğunun, günlerin bir kısmının böyle geçtiği bu dönemde ben de bunun nedenlerini araştırmaya girdim. Çünkü Leon’un bizi çok zorladığı oluyor. Bazen çaresiz bile bırakıyor. İkinci yaş sendromunu atlattık rahatlıyoruz demiştik, değil mi? Nafile yani. Leon 3-4 yaşındayken gösterdiği o sevimli davranışları neden kayboldu? İşte bulduklarım…

Dudaklara dikkat!

Her şey ben 13-14 yaşındayken annemin bir tavsiyesiyle başladı. Dışarıda eksi 15 dereceydi ve sımsıkı giyinip dışarıya çıkmıştım. Annem arkamdan gelip elime bir dudak nemlendiricisi vermişti. Arada sırada sürersem dudaklarımı soğuktan koruyacakmışım. Bugün, bunun ne kadar yanlış bir bilgi olduğunu biliyorum, ama o gün inandım. Söyleyen annem nasıl olsa. Eh, o yaştaki her kız büyük kızlar gibi olmak ister. Dudaklarıma ruj sürmek düşünülmezdi. Ancak nemlendirici ile en azından dudaklarıma parlaklık sağlayabiliyordum. Kullanmaya başladım.

Okula hazırlık süreci evde başlar...

Leon ve Luka bir yandan yaş gereği duymak durmak bilmeyen iki zıplama topuna benziyorlar, diğer yandan da özellikle Leon yazmaya merak sardı. Önümüzdeki yıl onu henüz okula göndermeyi düşünmüyorsak bile okula hazırlık sürecine biraz daha bilinçli yaklaşmamızın gerektiğini düşünmeme neden oldu. Araştırdım, okudum ve önceki hafta yeni ve keyifli bir uygulamaya geçtik…