Çocuklu araba kabusu

İlk çocuğuna hamileyken neler yapacağını pembe renklerde hayal etmişsindir, değil mi? Bebeğinle yemyeşil çayırlara gidip bir ağacın gölgesine oturacağını… Emzirmek ve bez değiştirmek her yerde mümkün olduğuna göre arkadaşlarını bolca ziyaret edeceğini… Oralara nasıl gideceğini muhtemelen hiç düşünmemişsindir. Bebeğinle birlikte araba yolculuğu yapmak düşlerinde yoktu çünkü. Ancak deneyimli ebeveynler bilir ki: çocuklarla arabayla bir yere gitmek kabusa dönebilir!

Her şeyden önce yakalanmış gibi hissediyorsun. Nasıl mı? Araba kullanırken küfür etmediğimi düşünüyordum. En azından biri varken. Ne kadar yanıldığımı, büyük oğlum 3 yaşında arabadayken bana bir kelimenin anlamını sorduğunda anladım. O anda bunu birkaç saniye önce oldukça sesli söylediğimin farkına varmıştım. O günden beri oğullarıma herhalde onlarca defa bu kelimenin aslında söylenmemesi gerektiğini ve böyle yaparak aslında yanlış yaptığımı anlattım. Muhtemelen daha çok defa anlatacağım…

Etraftaki her ağaç, ev, sokak, işaret, neyse, anlatmak belli bir süre için çok keyif verici. Ancak bunu aylarca yaptıktan sonra şoför koltuğunda otururken “trafiğe konsantre olmak zorundayım, (yan koltukta kim varsa işte o) ona sor” demenin lüksünde olduğuna nasıl sevineceğini anlatamam.

Ancak o günleri görmeden önce anne babaları bir takim kabuslar bekliyor. Trafiğin ortasında içler açısı bir şekilde ağlayan bir bebek içini ağlatmakla birlikte arabada kriz yaşanmasına neden de oluyor. Şoför olarak konsantrasyonunun nasıl bozulduğunu an an fark ediyorsun. Ancak ne yapılabilir ki? Bebek koltuğundan çıkartmak güvenlik açısından çok yanlış, dolayısıyla mümkün değil. Üstelik daha arabaya binmeden önce emzirip altını değiştirmişsindir. Ancak arabada herkes onu susturman için sana baskı yaparken her an daha fazla vicdan azabı çekmene sebep olacak. Trafiğe takılmışsan emzirmen zaten söz konusu değil. Hele benim başıma geldiği gibi yaz ortasında dışarıda 35 dereceyken 3 saatlik köprü trafiğine tek başınayken takılmışsan yapabileceğin hiçbir, ama hiç şey yok. Çıkış yok, durebileceğin yer yok. Tek bir şey yapabilirsin: bundan sonra bebekle arabaya binmemek!

Bebeklik dönemi atlatın diyelim, arkadan yukarıda anlattığım o soru bombardımanı dolu günler geliyor. Bundan da hemen sonra çocuğunun, çocuk koltuğunun emniyet kemerini tek başına açabildiğini keşfettiği gün gelecek. Otobanda giderken çocuğun bir anda kemeri açabildiğini fark edecektir – ve açacaktır! Ne yaparsın? Emniyet şeridine geçip orada durduktan sonra çocuğunu tekrar bağlayıp başından soğuk terler akarken ona bunu yapmaması gerektiğini anlatıyor olacaksın. Ta ki sen yerine oturana kadar. Muhtemelen sen henüz kemerini bağlamamış olacaksın ki o “tık” sesini bir daha duymuş olursun. Hadi baştan bir daha. Bir daha ki seferde otobana geri dönmüş bulunuyorsun ki çocuğun kemerini bir daha açar. Haydi tekrar emniyet şeridine. Emniyet kemeri takılı değilken arabanın tekerleklerini hareket ettirmeyeceğini ve her seferinde durup orada öylece bekleyeceğini söyleyeceksin. Çocuğun bunu gerçekten inana kadar bunu bir iki kere yaşamış olacaksın.

Daha da fazla soğukkanlılığa kardeşler kavgasında ihtiyacın olacak. Arabaya biner binmez başlıyor. Kim son defa nereden nereye giderken hangi koltukta oturmuş, o yolculuk ne kadar sürmüş, hangi gün turuncu koltukta oturma sırası unutulmuş… İşte arabada müthiş kavga edilir! Üstelik anne baba arabayı terk ederek kavgaya karışmaması da mümkün değil. İster istemez kavgaya kulak misafiri olacaksın ve karışmamak için tüm sabrını deneyeceksin. Bir kere, iki kere, üç kere, dört kere, ne zaman “bu kadar yeter” diyeceksin? Karışmasan, seni zaten konuya dahil edecekler. “Anneee, abim elimden arabayı aldı!” Abinin oraya nasıl ulaştığı konusunda kafa yormaya hiç gerek kalmadan “hangi araba” diye düşüneceksin. Arabada oyuncak arabası yok ki!  

Bir de yaratıcılığını keşfedeceksiniz! Ben kendimi sürekli cepten internette bir şarkının sözlerini arıyor buluyorum. Ne yapayım, şarkı sözleri bir türlü hatırlamıyorum, ama oğullarım söylemeye başlıyorsa öğrendikleri tüm şarkıları söylerler. Tabi ki ben bunların çoğunu bilmiyorum, bilsem bile sözleri hatırlamıyorum ki. Kaldı ki küçük oğlum yaratıcı günlerindeyken sözleri değiştirip uyduruyor, büyük oğlan da kızıyor. Sonra o da hatırlamıyor ve bana doğru sözleri bulmak düşüyor. Yani şarkı repertuarının çoğalacağı kesin. Bir de, sanki arabada oynamak için yaratılmış kelime oyunlarını bulmaya çalışacaksın. Yoksa, haydi uydurmaya…

Büyük oğlum henüz 5 yaşında. Ama şimdiden eminim ki arabadaki serüvenlerimizin listesi daha çok uzayacak!

------------------------------

Hayatımda çok zevk aldığım şeylerin arasında bu blogum, Alternatif Anne, Martı Dergisi ve Radikal Blogdaki yazılarım geliyor. Bunun dışında beğendiğim veya paylaşmaya değer gördüğüm her şeyi başta Facebook hesabımdan takip edebilirsin.
Facebook: Xlargeaile veya ben
Google+ sayfamız: Xlargeaile
Twitter: @xlargeaile
Instagram: @xlargeaile
Pinterest: xlargeaile