Şirin mi, şirin!

İtiraf etmeliyim, bir arkadaşımız pug kızını bize bırakana dek pug sevmezdim. Bana göre köpek diz üstünden başlamalıydı. Hele o buruşuk suratları – korkunç! Eh, büyük konuşmamak lazım, değil mi? Çünkü artık puglara bayılıyorum!

İnatçı bir karakterleri var. İnanılmaz sağlam sağlıkları da. Yaz, yağmur, kış demeden bahçede oyun oynuyorlar. Kar yüksekliği yürümeyecek seviyedeyse hoplayarak atlayarak ilerliyorlar işte. Ne istedikleri çok iyi bilip elde etmek için patilerinden geleni yapıyorlar.

Bugünlerde pug yavrularımız var. Ya, onlar hakikaten bambaşka. Bir şirinler, sevmekten kendimizi alamıyoruz... Öyle rahatlar ki, hep sırt üstü yatmış patileri dört bir yana açmış şekilde yatıyorlar. Labrador yavrularına göre çok daha yavaş gelişiyorlar. Örneğin, ayaklanana kadar daha uzun süre geçiyor, düzgünce yürümeleri, kuru mamaya başlamaları da daha uzun sürüyor. Ben bunu oldukça ilginç buluyorum çünkü hayata bu kadar yavaş bir giriş yaptıktan sonra küçük ırklar çok daha erken gelişimini tamamlayıp yetişkin yaşa geliyorlar. Ama biz oraya henüz gelmedik. Şimdi bebişleri sevmeye!