Telefonda konuşmak adeta bir serüven

Telefonda konuşmak nasıl oluyor da bir serüven haline geldi? Öyle rahat rahat biriyle sohbet ettiğimi, telefonun diğer ucundaki kişinin söylediklerini iyice duyduğumu, yani sessiz sakin bir ortamda telefonla görüştüğümü neredeyse hatırlamıyorum artık. Dünyanın en normal ve günde onlarca defa yaptığımız şey çocuk sahibi olunca adeta bir mücadele haline geliyor! 

Çocuklar ayaktayken ve evdeyken telefonda konuşmak için eşim bahçenin en dibine kadar gidiyor. Ben ise evin üst katlarında bir yere saklanıyorum. Neden? Çünkü o şekilde en azından birkaç dakika telefonda konuşabiliyoruz. Aksi halde durum şöyle…

Telefon çaldığında melek sesiyle “Mama telefonun çalıyor” diye beni uyarıyor Leon. Dersin ki bu kadar düşünceli bir çocuk telefonda olduğum sürede anlayış gösterecek. Ha! Sadece birkaç saniye sonra evdeki sesler inanılmaz bir seviyeye yükseliyor. Leon ve Luka oyun oynuyorlarsa, tam o anda kaza olup siren sesi taklit etmeleri gerekiyor. Ya da bağıra bağıra tüm şarkı repertuvarını duyurmalarının arzusuna giriyorlar. Ya da sağa sola koşarak köpekleri ayağa kaldırmanın ne güzel bir oyun olduğuna karar veriyorlar. Ya da Luka cıyak cıyak ağlamaya başlıyor. Ya da, ya da, ya da, sayfalarca devam edebilirim. O anda ses ve gürültüye neden olmak için sanki hayal güçleri sonsuz bir kaynağa sahiptirler.

Biz de “özür dilerim, burada çok gürültü var da” diyerek soluğumuzu başka bir odada alıyoruz. Ancak telefondaki kişiyle özür ve anlayış cümlelerinin ardından henüz konuya geri dönmüş değiliz ki, tekrar bölünüyoruz. Çünkü tam o anda bana söylemeden edemeyecekleri bir şey akıllarına geliyor “Mama, sana bir şey söylemeliyim” diye yanımda genelde Leon belirleniyor. Duymazlıktan geldim, işe yaramadı. Sakin bir anda bunu izah ettim, işe yaramadı. “Telefonda konuşuyorum” dedim, işe yaramadı.

Kıyamet tipi haberleri soğukkanlılıkla karşıladığımdan beri Leon’un yöntemi benim dediklerimi duymazlığa gelip konuşmaya devam etmek oluyor. Çünkü o zaman ben telefondakini duyamıyorum! Artık asıl sorun Leon’un konuya gelmemesi çünkü “Mama, sana bir şey söylemeliyim” den başka bir şey söylemiyor. Ta ki ben telefondaki kişiye “bir saniye daha rica edeceğim” deyip Leon’a yönelene kadar. O kadar acil söylemesi gereken şey tabi ki hiç de acil veya önemli değil. Üstelik bir türlü sonlanmıyor! Eninde sonunda ona kızıp odadan kovmak zorunda kalıyorum. Ama olsun, o benim dikkatimi çekebilmiş ya. O mutlu. Ben ise sinirli. Bu haldeyken nasıl telefon görüşmesi yapacağım?

------------------------------
Hayatımda en çok zevk aldığım şeylerin arasında bu blogum ve Alternatif Anne, Martı Dergisi ve Hassas Anne’deki yazılarım geliyor. Bunun dışında beğendiğim veya paylaşmaya değer gördüğüm herşeyi başta Facebook ve Twitter hesaplarımdan takip edebilirsin.

Google+ sayfamız: Xlargeaile
Facebook: Xlargeaile veya ben
Twitter: @xlargeaile
Instagram: @xlargeaile
Pinterest: xlargeaile

Copyright 2013 - Ticari olmadığı sürece yazılarımızı ilgili resimlerle birlikte olduğu gibi link olarak paylaşabilirsin. Resimlerimizi yazımız olmadan ve ticari olmayan kullanımı için de bizden yazılı iznimizi almak zorundasın.