Evimizde her gün müzik açık, bebeklikten itibaren hatta hamileyken bile
çocuklarla hep dans ettim. Ancak ne eşim ne de ben bir enstrüman çalıyoruz.
Okulda öğrenmiştik gerçi ancak artık nota okumayı bile unuttuk. Dolayısıyla
şarkı söylemeye de sesimiz yok. Anlayacağın, müzikle olan becerimiz müzik
dinlemenin önüne geçmez. Leon ve Luka'ya bundan fazlasını öğretmeyi
başaramayacağız demek. Müzik konusunda örnek bile olmayacağız.
Köpek deyince, ben bu hafta sonu havaların soğumasıyla birlikte evimizin düzenini gözden geçirdim. Köpeklere yer lazım! Son zamanlarda
akşamları bize koltuklarda yer bırakmıyorlardı. Eh, artık hava soğudu ve gündüz
de içeride takılacaklarına göre bir sürü yer yapsam iyi olur diye düşündüm.
Köpek yatakları için en uygun yer nerede? Hiç kullanmadığımız yerlerde tabi ki.
Dedik demesine, hemen işe konulmak lazımdı. Pencerenin önünde duran bankın altı
ve çocukların yazı tahtası altına toplam üç minder yaptım. Eski bir süngeri
uygun boyutlarda kestim ve ucuz yastık kılıflarına geçirdim. Ne kadar da
süpürsem ve yıkasam, nasıl olsa bir iki ayda atacak duruma gelecekler ve yeni
kılıf takacağım. Pia ile gelen yatağı setin üstüne köşeye koyduk ve isteyen
Labrador'a da yetecek kadar büyük olan plastik yatağa da bir minder koyup
çıkıntılı yere yerleştirdim. Mutlu kuyruklarımız artık daha da mutlu!
Son günlerde Pinterest ve Instagram’a merak sardım. İtiraf edeyim, bir kaç
ay önce Twitter'a giriştiğimde onu kullanmasını öğrenmem birkaç günümü almıştı.
Eh, artık o kadar genç değiliz. Gençken anne ve babam hakkında söylediklerimi
on yıl sonra Leon ve Luka bizim hakkımızda söylemesin (galiba her halikarda
söyleyecekler ama), teknolojiden uzak kalmayalım deyip bu iki ağa da adım
attım.
