Anaokulu başladı!

Bu haftaya çok heyecanlı bir giriş yaptık. En azından ben. Çünkü eşime göre, anaokulun başlamasına heyecanlanan tek kişi benmişim bizim ailede. Nasıl olmayayım ki!

Her şeyden önce geçen hafta yaptığımız alışverişi bir yerde stoklamak başlı başına bir iş! İki çocuk için tuvalet kağıdı, havlu kağıtlar, ıslak mendil, bilmem ne kağıtlar, hiç de az yer tutmuyor. Bir de hepsinin üzerine adlarını yazmak, boyalar, kalemler, kıyafetler etiketlemek heyecanlandırmaktan çok bıktırıyor. Hele kıyafetler! Aylardır dolapta duran eşofman altları üstleri yıkamak, hangisi kime uyar diye denettirmek ayrı bir dert. Eh, hepsini bitirdik de, Leon peşin peşin beyan etti "Luka gitmezse ben de gitmem." Ne güzel...

Luka için anaokulu yeni olacak tabi ki. Geçen dönemde Leon'la birlikte gitmek için can atmıştı, ancak araya giren upuzun tatil kendisi ve anaokulu arasındaki arayı bayağı bir açmış oldu. Maalesef... Umarım hızlıca alışır. Neticede okulu ve öğretmenleri, hatta nelerin yapıldığını ziyaretlerinden iyi bilir. Ama günlerdir "ben hethalde ağlayacağım" demez mi? Ah canım benim... 

Yine de geçen sene Leon başladığından çok daha kolay olacağı kesin. Leon'la iki hafta boyunca alıştıra alıştıra önce kapının önünde, sonra yemekhanede beklediğim süreyi uzattık ve ardından tamamen ayrıldım. Çok kararlı olduğum için bu şekilde Leon sorunsuz ve ağlamadan anaokuluna alışmıştı. Ama o iki hafta boyunca benim için kabustu. Bir taraftan içim parçalanırken diğer taraftan Leon'a hem birşey hissettirmemek hem de güven vermek için gayet emin ve sorun yokmuş gibi görünmek aşırı yorucuydu. 

En azından bunu bu yıl yapmak zorunda değiliz. Leon için durum alışık ve tekrar anaokuluna gideceğine seviniyor. Şimdiden gerekirse kardeşine bakacağını söyledi zaten. Bugün baktı bile. Çok güzle ilgilenmiş. Luka, yeni başlayan ve ağlayan çocukların arasında kalmak istemeyip abisini istemiş. Bu hafta öyle gitsin dedik. Abisiyle üst sınıfta oynasın, haftaya artık kendi sınıfına geçecek. 

Bugün ikisiyle çok gurur duydum! Anaokulunda, girip çıkan anneler ve ağlayan çocuklardan dolayı oldukça karmaşık bir durum olmasına rağmen Luka azıcık, Leon hiç ağlamadan, herşeyi kendileri hallederek anaokulunda kaldılar. Canlarım benim, kahramanlarım benim...