Geçen gün Leon ve Luka yeni bir yer keşfetmişler. Tabi ki
ben de onu bulduğumda bayağı şaşırmıştım…
Kahvaltıdan sonra köpeklerle ve evde eşimle uğraşırken Leon
ve Luka kendilerine bir dondurma alıp bahçeye çıkmışlardı. Genelde öyle
yapıyoruz zaten. Bahçede dondurmadan birazcık damlasa önemli değil çünkü. Şüphe
uyandıran o tipik sessizlik olunca merak etmeyi başladım. Çoğunlukla
bağırmaların, tartışmaların ve gülüşlerin olduğu yere sessizlik gelmesi iyi bir
işaret değil…
Terastan bahçeye bir göz attım, ama ne Leon ne de Luka’dan
bir şey görünüyordu. İkisini çağırdığımda da cevap alamadım. Eşim yanıma geldi
ve telaşla “bahçenin dışına mı çıktılar yoksa?” diye sordu. “Nasıl çıksınlar
ki, yok, onlar buralarda bir yerdedir, sadece biz o yeri henüz bilmiyoruz.”
Diyerek bahçede aramaya çıktım. Çalıların altına, ağaçların arkasına baktım.
Leon ve Luka’dan bir eser yok! Bahçe mobilyaların minderleri sakladığımız
kutunun önünden geçince aklıma bir anda dank etti! Bunlar kutuya girmiş
olmaları gerek! Kapağı açtığımda sessiz olmaya çalışan ellerinde dondurma olan
iki çocuk bana sırıttı…
Gülmeden de edemedim. Kendilerine o kadar güzel bir yer
bulmuşlar ki, bir de saklanmak için sessiz kalmayı başardılar ya, onları
bozamadım. Kapağı kapatıp gülerek eve döndüm ve elime fotoğraf makinesini aldım…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder