Hevesi çok ama ne yapsın, tadı kötü

Leon başından beri yumurta o kadar çok seviyor ki, her sabah yumurta yiyor; omlet, rafadan, katı, tavada. Luka ise Leon'un tam zıtı. Leon'un yumurtasını seve seve yemesine tanık olmasına rağmen yumurtaya dokunmuyor. Denesin diye verdiğimizde hemen tükürüyor, "bunun tadı kötü" diyor. Peki… Çok ta üzerinde durmuyoruz zaten. Ne Leon'un iştahlı yemesini ne de bizim yaptığımız farklı şekilleri ilgisini çekti. Ta ki bu haftaya kadar…

Bir anda yumurtaya merak sardı. Önceki gün "ben de istiyorum" demez mi Luka? Tabi ki derhal Luka'ya da yumurta haşladık. İnanılmazı da oldu; o yumurtadan tam iki küçük parça yedi. "Bunun tadı kötü" diye bırakmadan önce tabi ki.

Bu sabah ise anlaşılan Leon ve Luka yumurta günü ilan etmişler. Kahvaltıda bugün tavada yumurta vardı. Luka da yumurta istedi. Peki… Yeter ki sen iste oğlum! Sonra olanları ben inanamadım ki resimlemeye karar verdim.

Luka o kadar hevesliydi ki, çatalı bıcağı alıp yumurtasını kesmeye çalıştı. Ardından bir parça ağzına attı, mutlu mutlu çiğnedi ve … Evet! "Bunun tadı kötü" diye tabağına çıkarttı. Pek beklenmedik değildi, değil mi?

Leon hemen o yumurtaya atladı "ben onu yerim"! Nasıl olsa bitiremez diye düşünüyordum. Ne kadar da yanılmışım! Esas beni şaşırtan bundan sonra yaşanacaktı. Leon "hala açııım" diye seslenip "smarties yumurta istiyorum" dedi. Geçen gün istemişti benden ve ben, tatil günlerini tamamen karıştırarak, bu sabah için söz vermiştim. Söz sözdür, iki yumurta yediyse bile.

Tek yumurtayla kalın krep hazırladım, üstüne bonibonla gülen surat yaptım. Arkamdan bir ses "ben de istiyorum!". Peki, Luka'cım… Bu da yumurtanın bir şekli diye daha önce yememişti, ama olsun. İkinci bu krepi köpeklerimizden hangisine vereceğimi düşünürken bir baktım ki, hem Leon hem de Luka kreplerini süpürüp bitirmiş! Luka’nın damak tadındaki büyük değişimlerin öncüleri mi bunlar?