Bizde doğum günü vardı!

Cumartesi sabahı bir sesten uyanmıştım. Gözlerimi açtığımda önümde Leon duruyordu. "Aşağıya inebilir miyim?" diye fısıldıyordu. Kendime gelmeye çalıştım. Gözlerim net görmeye başlayınca giyindiğini fark ettim. Benim büyük oğlan, doğum günü olduğu için öyle bir heyecanlıydı ki sesi bile çıkmamıştı! Önceki gün gelen anneanne ve dedesinin yanına indi.

Dördüncü doğum günüydü. Ancak ne kadar büyüdüğünü yaştan ziyade bilincinden fark ettim. Çünkü bilinçli olarak geçirdiği ilk doğum günüydü. Üçüncü doğum gününde nelerin olacağını hatırlamamıştı. Sadece bir yıl önce aynısı yaşandığını anımsıyordu. Ama bu "aynısı" tam olarak neyin olduğunu hatırlamamıştı. Bu yıl farklıydı. Haftalar önce doğum gününün ne zaman olduğunu sormuş, takvimde babasına işaretlettirmişti. Hediyeler alacağını da hatırlıyordu, pastasının da olacağını ve mumlar üfleyeceğini de unutmamıştı.

Kahvaltıdan sonra salonu süsleyip hediyeleri vereceğimizi konuşmuştum Leon’la. Sofra kaldırmak konusunda bugün çok hızlıydı. Küçük yardımcılarım cumartesi  sabah turbo hızında çalışıyordu yani. Eh, ucunda hediyeler olunca! Sonra süsleme işine takılı kaldık. Neyi nereye asalım derken zaman uçup gitti. Tabi ki Leon'un şişirmek istediği balon sayısı da sürekli artınca bir türlü tamamlanmadı. Nihayet salonu süslemiştik. "Hadi Leon, sen saklan ve ben hediyeleri getireyim." ben daha derken Leon banyoya koştu " ben burada bekleriiiim!"

Leon bugün çok mutluydu çok! Lukayla birlikte - az da olsa tabi ona da hediye vardı- hediyeler açarken ve sonrada o yeni hediyelerle oynarken uçuyordu mutluluktan.