“Yakaladım!”
Leon masanın altında Mina’yı tutuyor. “Sen Yuki’yi tut!” diye kardeşine haykırıyor.
Luka’ya bakıyorum. O Yuki’yi kuyruktan tutmuş sırtını seviyor. Hmmm, peki. Ama dikkatimi çekmeye başardılar.
Mina ve Yuki’nin
başına gelenleri takip ediyorum. Ve tam zamanında Luka’yı engelliyorum. Mina’yı
arka bacağından tutmuş ayağa kalkmaya hazırlanıyor. Oh, oh. Mina şiddetle esniyor. Ok.
Buraya kadarmış... Araya giriyorum, küçük kızlarımızı kurtarıyorum. Ve
oğullarıma köpek davranışı hakkına bir şey öğretmem lazım.
“Leon, Luka,
beni dinler misiniz lütfen.” Hala masanın altındalar. Şimdi yan yana
geçiyorlar.
“Köpek esnerse,
bu ‘bunu sevmiyorum, endişeliyim’ demek. O zaman onu rahat bırakalım, olur mu?”
diye anlatıyorum. “Ok, Mamiç!” Leon bana Mama yerine Mamiç demeyi çok seviyor. Ok, bu kolay oldu galiba.
Hemen yeni bir
oyuna yöneliyorlar. “Yuki ve Mina’yı engelleyelim!” - ???
Bank, sehpa,
çocuk masası ve sandalyeler yer değişiyor. Güya iki Pug’un geçmesini engel
olacaklarmış bu eşyalar. Gülümsüyorum. Öyle görünüyor ki iki çocuğum bu oyunla bayağı
meşgul olacaklar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder