Günü birlik keyif

Dün anlatmaya başladığım kaçamakların en büyüğünü Liz yapmıştı. Kızımız Liz 5 haftalık yavrularıyla bahçenin içinde ahşap çit ile çevirdiğimiz kısımdaydı, biz İstanbul’a gittiğimiz günde. Akşam döndüğümüzde hava kararmak üzereydi. Liz orada bağlıydı ve yavrularından biri yok!

 

Nereye gitmiş olabilir bu yavru? Liz neden bağlı? Kim bağlamış onu bahçemizin ortasındaki bir ağaca? Bağlayan nasıl girmiş? Yavruları eve alırken fark ettik ki bazıları hafif ıslak. Ne olmuştu biz yokken? Yavruyu aramaya çıkınca bir komşumuz aydınlattı olayı: 

Camiye giderken Liz’imiz ve yavrularını köy meydanında görmüş. Eve dönerken bize haber vermek istemiş ama yoktuk. Eve gelince Liz ve yavruları yan tarlada görmüş ve sağolsun toplamış. Kaçtıkları deliği  bulmuş ve oradan içeriye soktuktan sonra deliğe elinden geldiğince kapatmış. Ama o komşumuz bizimkileri henüz tanımıyordu! Liz deliği açmış ve bebişleriyle gezine gezine adamın evine gitmiş. Yavruların ikisi havuza düşmüş. Komşumuz onları kurtarmış, hepsini geri taşımış ve bu sefer çalılardan geçip delikten kendisi girmiş Lizi bir ağaca bağlamış ve deliği bir daha kapatmaya çalışmış. Olaya bak! Kayıp yavruyu bulamadık. 
 
Bulamadığımız o yavruya köy meydanından dönerken yetişememişti komşumuz ve o yavru başka bir komşumuzun sokakta baktığı köpeğin kulübesinin altına sığınmıştı. İyi ki sıcak bir yaz gecesiydi ve pencere açık yatıyorduk. Çünkü sırf bu yüzden gece birde o yavrunun ağlamasını duydum ve arayıp bulduk…

Pes ettik artık… İstesek de istemesek de bizimkiler köyde kafalarına göre dolaşıp eğlenmeye devam ediyorlar.