Çocuklar bizi ne kadar etkiliyor…

Dün arabayla İstanbul’a gittim. Hem de tek başıma. Bu, dört gözle beklediğim bir şeydi. Giderken düşüncelere daldım. Çocuk sahibi olmak bizi ne kadar çok değiştiriyor. Bazen zevklerimiz değişiyor, alışkanlıklarımız kesinlikle aynı kalamıyor, hatta bazen kabiliyetimiz bile etkileniyor. 

18 yaşında ehliyetimi aldığımdan beri araba kullanmayı çok, ama çok seviyorum. Yüksek sesle müzik dinlemekte bayıldığım başka bir şey. İkisi aynı anda olunca beni sakinleştiriyor, rahatlatıyor.  İstanbul’un en yoğun trafiğinde bile hala araba kullanmaktan zevk alan bir kişiydim. İyi de kullanıyorum, hele park etmek tam benim işimdi. Bir, iki en fazla üç hamleyle giremediğim park yeri yoktu.

Eski alışkanlıklar değişiyor

Evet, geçmiş zaman kullanıyorum. Bunların hepsi doğum yapana kadar geçerliydi. Leon’un dünyaya gelişiyle birlikte bunlar değişti. Değişmek zorundaydı daha doğrusu. Çünkü arabada bebek varken yüksek sesle müzik dinleyemezsin tabii. Aslında hiç müzik açamadım. Ya oğluma bir şeyler anlatıyordum ya da o uyuyordu. Büyünce de Luka için aynı şeyler geçerliydi. Leon konuşmaya başladığından beri bize çocuk şarkılarından başka müzik açtırmıyor zaten. Zamanla ben tüm bunlara alıştım. Ama özlem geçmiyor ki. Bu nedenle tek başıma yolculuk yapmayı dört gözle bekliyordum.

Kabiliyetler de değişebiliyor

Ama çocuklar sadece alışkanlıklarımı değiştirmedi. Kabiliyetim de zedelendi. Ağlayan tek bir bebekle iyi başa çıkmıştım. Kulaklarımı tıkayıp duymazlıktan gelmiştim hep, neticede araba kullanırken başka çaren yok ki. Ancak arka koltukta iki bağıran, ağlayan, itiraz eden, mızmızlanan çocuk, hele biri çok konuşan bir çocuk varken dikkatim sürekli dağılıyordu. 23 yıl kazasız araba kullandıktan sonra altı ayda iki kere kaza yaptım. Hem de ikisinde de park ederken direğe çarptım. İlk kazadan sonra kendimi ancak 3 haftada toparlayabilmiştim. İnanılmaz yıkılmıştım. Neredeyse gözüm kapalı olarak yaptığım bir işte bu kadar aptalca çuvallamak… Araba kullanırken aklım artık başka yerlerde olduğunu, çocukların ne kadar çok dikkatimi dağıttıklarını anladım o zaman. 

Araba kullanmayı çok fazla sevmiyorum artık. İki oğlum hayatımda yaptığım en iyi şeydir. Beni her gün sinirlendirmekle birlikte çok çok mutlu ediyorlar. Ama 20 yılı aşkın sevdiğim ve gerçekten iyi olduğum bir şeyi bu kadar değiştirebildiler de. Bizi bu kadar etkiliyorlar işte…