Evcil hayvanı bebeğe alıştırmanın kolay yolu

Leon’a hamileyken kedilerimiz ve köpeklerimizi bebeğe nasıl alıştıracağımızı düşünmeye başladık. Hele Zando, o güne kadar onsuz neredeyse hiç bir yere gitmemişim, bir gün bile ben olmadan geçirmemişti. Kıskanacak mıydı minik oğlumuza?

“Zando’ya güvenebiliriz, bir şey yapmaz” demek yanlış olurdu. Bugüne kadar ilgi odağım oydu! Artık ikinci plana düşmüş gibi hissederse ne olacaktı? Temel kuralımız şuydu: Kedi veya köpek, ASLA bebekle yalnız kalmaz. Neden? Kediler sıcak yerlere yatmayı severler. Hele kalp atışları duyabilecek yerlere yatmayı daha çok severler. Bunun için kedi bebeğinin boynuna yatar. Böyle olunca sonuç korkunç olur. Çünkü olaya karşı koymak için henüz çok küçük olan bebek boğularak ölür. Köpek ise, kıskançlıktan bebeği ısırıp öldürebilir. Sadece merak edip patilerini yatağın kenarına koyarak yatağı istemeden devrilebilir. Ya da bizim Zando (gözümün önünde) yaptığı gibi bebeği korumak için yatağa atlayıp yanına yatar. Ki böyle yapınca da bebeğe zarar verebilir veya boğabilir. Zando o güne kadar bizim yatağımıza pati bile atmamıştı. Yani bu tarz şeyleri sen de yaşayacağın. Yaşanınca orada olmak istersin, olmalısın zaten. 

"Bir şekilde anlaşırlar” da diyebilirdik. Ama demedik. Kedilerimizin yatak odasına girmeleri ben hamileyken yasaklamaya başlamıştık. Buna erken başlamamıştık çünkü kedilerin bu yasağın bebeğiyle ilişkilendirmelerini istemiyorduk. Leon dünyaya gelince bu yeni kurala çoktan alışmışlardı. Kedilerimiz bebek yatağı hariç hiçbir yerden kovmadık. Aslında o yataktan da kovmadık çünkü direkt yanında üzerine sineklik gerdirdik, ki kediler bundan çekiniyordu. Salondaki o yatak ile yatak odamız yasaklı bölge oldu. Ama bunun dışında hiçbir yerden kovmadık. Ben emzirirken kucağımda yatan kedi bile oldu.

Zando’yu da ben hamileyken alıştırmaya başladık. Hamilelik boyunca Zandoya karnımı gösterdim, yalattım, koklattım. O göbeğin değerli bir şey olduğunu anlamıştı. Doğumdan sonra eve gelir gelmez Zando’ya Leon’u gösterip koklattık. Mutluluğumuzu hissedebiliyordu zaten. O da çok heyecanlıydı. Sonra sakin sakin bizimle oturdu. Ardından normal hayatımız başladı. Leon uyurken Zando da uyudu ya da bahçede Lili ile oynadı. Lili henüz yavru olduğu için onu dert etmiyorduk zaten. Ciddi anlamda kıskanabilen sadece Zando vardı. Ama hiç kıskanmadı. İki oğluma hep göz bebeği gibi baktı ve hala da bakıyor.

“Önce bebek” demek yanlış geliyordu bana. Bugüne kadar Zando benim için her şeyden önce geliyordu. Tabi ki öyle devam edemezdi ama yinede benim için çok önemliydi. Hala da öyle! Normal hayatımızda Zando için şu anlama geldi: Yatak odamızda bizimle ( o yerde) yatmaya devam ediyordu ama ancak biz varken. Sadece Leon ve sonra Luka da orada uyuduğunda Zando yatak odasında kalamazdı. Bez değiştirirken, Leon’u giydirirken, emzirirken hep çağırdım onu. “Hadi Zando, şunu bunu yapalım” dedim. Bu şekilde günlük bebek bakımının bir parçası oldu ve benden özel ilgi de görmüş oldu. Ta ki o işlerinden sıkılana kadar benimle birlikte yaptı bu tür işleri. Öyle koruyucu oldu ki, misafir gelip Leon’u kucağı alıp bahçede gezince biz terasta kalmamıza rağmen o kucağında Leon’u taşıyan misafirin yanından bir metre olsun bile ayrılmadı.